The Delta Saints zijn een groep jonge honden met bakken talent.
Een optreden van dit vijftal barst steeds uit zijn voegen, want hun enthousiasme straalt gewoon af op het publiek. Vooral in Europa hebben ze gigantisch veel succes. Getuige de vele uitverkochte shows tijdens hun laatste doortocht door Noorwegen, Zweden, Duitsland, Nederland en België. Hun laatste optreden van de huidige tour vond plaats op Moulin Blues. En alhoewel ze een redelijk vermoeide indruk maakten, vonden ze toch nog de energie om vol enthousiasme op onze vragen te antwoorden. En ondertussen ook nog de setlist voor die avond te bediscussiëren....Heeft u ze gemist? Dan heeft u een herkansing op zaterdag 20 juli, want dan kan u hen op het podium van Blues Peer vinden!

Jullie leerden elkaar kennen op school in Nashville. The Delta Saints kregen al snel succes daarna. Wat ik mij afvroeg, hebben jullie je opleiding kunnen afmaken, want ik kan me voorstellen dat dat niet zo gemakkelijk is?
Sommigen wel en anderen niet. David, Ben Azzi en ik (Ben Ringel) hebben in 2007 de groep gesticht en daarna kwam Dylan erbij, en pas 7 maand geleden Steven. Het was een lang proces, iedereen kwam erbij op een ander moment van zijn schoolcarrière, dus dat had daar ook invloed op.

Als mensen The Delta Saints willen beschrijven, vloeit er altijd heel wat inkt. Volgens mij spelen jullie swampboogie gemixt met rock 'n roll?
De nagel op de kop!
Het is interessant om die discussies te volgen, want in Amerika zijn we een rockband, en in Europa een bluesband, alhoewel we exact hetzelfde spelen. Maar wij zien het als rock 'n roll, boogie en swampmuziek.

Is het niet moeilijk om zo toch op de juiste plaatsen op te treden?
Dat is waar, maar in de VS spelen we sowieso op andere plaatsen dan hier. In Europa bestaat ons publiek uit mensen die meer in blues geïnteresseerd zijn, en ook al wat rijper zijn. Die mensen luisteren écht naar ons. In de VS treden we meestal op voor een rumoeriger publiek, een feestpubliek. 
We moeten de middenweg vinden tussen die twee, en dan zien we wel wat er van komt.

Jullie hebben al heel wat rondgetoerd in Europa de laatste maanden. Waren jullie verrast dat enkele shows op voorhand uitverkocht waren?
Ja! Het is onze derde tour en vandaag is het laatste optreden. We zijn ongeveer 7 weken in Europa geweest, en hebben zo'n 40 keer gespeeld. Het is ongelofelijk om te zien hoe het telkens groter en groter wordt, en het is een droom voor ons om dit te mogen doen!

Creeërt dat niet veel druk?
Ja, maar het is goede druk. Wanneer je succes begint te krijgen en je ziet dat de mensen het leuk vinden, dan moeten we proberen het niveau hoog te houden, en als groep te groeien. Wij vinden allemaal dat we constant moeten verbeteren, anders heeft het geen zin. Ik denk dat die constante drive ons helpt om als groep te groeien.

Het geld om 'Death Letter Jubilee' op te nemen hebben jullie via Kickstarter verzameld. Waarom Kickstarter?
We moesten wel op die manier geld bijeenkrijgen, omdat we zelf de fondsen niet hadden. We zijn een jonge groep, en we wilden een volledig album opnemen op de juiste professionele manier. Op een hoog niveau, zodat we konden concurreren met anderen. 
Via Kickstarter kunnen fans en vrienden hun favoriete artiest steunen. Niet alleen geld geven, maar ook echt iets in de plaats krijgen, een cd, of het album op vinyl, of wat je maar ook wil. Kickstarter is ook heel gebruiksvriendelijk, zowel voor de artiest als voor de fans. We hebben meer dan 18.000 $ opgehaald op die manier. Wat ons erg verraste, is dat het merendeel van de donaties uit Europa kwam. Dat was redelijk surrealistisch.

En hoe zit het dan met Dixiefrog?
Dixiefrog zorgt voor onze distributie in Europa. Ze hebben ons al goed geholpen, ze weten hoe ze deuren moeten openen. We zijn hen echt dankbaar daarvoor.

Schrijven jullie de songs samen, of hoe werkt dat bij jullie?
Dat gebeurt op verschillende manieren. Iemand kan met een idee afkomen, of 2 mensen hebben samen iets geschreven. Er zit heel wat dynamiek in, omdat iedereen op de één of andere manier een creatieve input heeft. Natuurlijk is het zo soms wat moeilijker om de 'juiste' ideeën te vinden, omdat we met 5 zijn, het kan wat langer duren vooraleer we allemaal op éénzelfde lijn zitten en we onze ideeën in één unieke sound gegoten hebben.

Iets over 'Death Letter Jubilee'. In sommige songs hangt er een dreigend sfeertje, maar anderen zijn dan weer lichter van toon. Hoe hebben jullie dat bereikt?
We zijn allemaal gek van de sfeer in New Orleans, de cultuur daar, de voodoo, de muziek, de geschiedenis van de stad. En ook het conflict tussen al die verschillende dingen, zoals bv bij een begrafenisoptocht. Dat is normaal een triestige gebeurtenis, maar in New Orleans tegelijkertijd ook feestelijk, uitbundig. Maar, neem het feestelijke weg, en het blijft een begrafenis. En toch vinden ze daar een manier om al die emoties, de vreugde, het verdriet in één gebeurtenis te stoppen!
Dat was het gevoel dat we in de song 'Death Letter Jubilee' wilden stoppen, en het is verder uitgedeind naar de rest van het album. We zijn allemaal rustige, eenvoudige jongens, we zijn zeker niet agressief, maar die beide gevoelens zijn echt. Dit is iets wat veel mensen kunnen ervaren.

In 'Chicago' zing je 'I got a dollar in my pocket and my feet on the ground'. Wat bedoel je daarmee?
De eerste keer dat we in Chicago waren, was het winter. Het had enerzijds iets 'romantisch', want er was sneeuw, en de wind blies, maar anderzijds was het zo'n raar gevoel.
Chicago heeft veel geschiedenis en cultuur, ook op muzikaal gebied. Het is moeilijk te beschrijven, want de stad heeft een unieke atmosfeer, zoals vele steden in de VS. Het was raar, het was berekoud, en vies en vuil weer, maar toch voelden we ons goed. In een andere stad zou je je slecht voelen, maar niet in Chicago! Het was een goed gevoel, we waren echt op ons gemak, dat is wel de juiste omschrijving.

Hebben jullie al veel Jezebels in jullie leven ontmoet?
Ja, ik denk wel dat we zo'n mensen allemaal al zijn tegengekomen. En het hoeft niet persé een vrouw te zijn, het kan ook een man zijn.
Ken je het bijbels verhaal? We kennen Jezebel allemaal als 'die slechte vrouw'. Maar dat is maar één kant van het verhaal. Niemand heeft ooit haar kant van het verhaal genoteerd. Misschien was ze een vreselijke vrouw, maar misschien was ze dat helemaal niet, en wilde men gewoon een voorbeeld maken van haar?
We wilden een andere inkijk in het verhaal geven, en we hebben ons ook laten inspireren door een quote van Mark Twain, nl 'Ik ben niet bang van de duivel, want ik heb hem nog nooit ontmoet'.

'Out to Sea' en 'River' zijn de enige trage songs op het album. Wat is het gemakkelijkst om te maken, te zingen of te spelen: snel of traag?
Dat is een moeilijke...
'Out to Sea' toont een hele andere kant van ons, wie we zijn als mensen, wat we doen. Het is heel verschillend van de andere songs op het album, maar zeker zo belangrijk als de rest. We zochten naar een ander geluid, een andere emotie.
Normaalgezien zingen we veel over drinken, en over het snelle leven. Liedjes zoals 'Out to Sea' vertragen alles, we verkennen daar andere gevoelens.

Wat zal de toekomst geven? Behalve dat jullie morgen naar huis gaan?
We gaan nog heel wat touren voor dit album. We spelen eerst nog enkele shows in de VS, dan hebben we een paar weken rust, en in de zomer komen we terug naar Europa voor de zomerfestivals. We spelen oa in Spanje, België en Nederland.
Hopelijk kunnen we het daarna wat rustiger aan doen, want we zijn nieuwe songs aan het schrijven. We zijn al zoveel onderweg geweest, en het is moeilijk om de twee te combineren.
We hebben heel wat energie gestoken in de opnames van 'Death Letter Jubilee', daarna wou niemand nog muziek maken, dus het touren kwam net op tijd! En nu zijn we al zo lang op tour, dat we terug songs willen schrijven. Het is leuk om het ene wat te laten rusten, om ons weer volop op het andere te kunnen storten. Hopelijk kunnen we daarna weer op tour, en nog meer albums maken, want dat is wat we graag doen!

Kathy Van Peteghem